Читать онлайн книгу "Æмдзæвгæтæ. Санахъоты Юляйы тæлмац"
?мдз?вг?т?. Санахъоты Юляйы т?лмац
Генрих Гейне
Гейнейы поэзи уыд тынг популярон У?р?сейы. Т?лмац ?й кодтой Лермонтов, Тютчев, Блок ?м? ?нд?рт?. Иронау д?р дзы ис иу-цалд?р ?мдз?вг?йы. Ф?л? йын хиц?н чиныг мыхуыр ц?уы фыццаг хатт – Санахъоты Юляйы т?лм?цт?.НафиКнига публикуется в авторской орфографии и пунктуации.
?мдз?вг?т?
Санахъоты Юляйы т?лмац
Генрих Гейне
?г?нд?г Ц?гаты ис иун?г цъ?х н?зы, —
Г?м?х рагъы тигъ?й к?сы.
Дыдзы фын?й баци й? митын п?л?зы, —
Р?у дымг? й? узы, х?ссы.
?м? й?м й? мидвынты афт? ф?к?сы, —
К?м ысс?уы райг? хур, уым
Сыгъд з?ххыл, сыгъд-уырыд къ?дз?хы с?р р?зы
Х?рзуд пальм?, – иун?г, ?рхуым.
(Нафийы т?лмац)
© Генрих Гейне, 2022
ISBN 978-5-0056-1117-8
Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero
Азыр
Паддзахы р?сугъд чызг уадис
Фантан?н й? цyрм? «рвылбон.
Ам пырх?нд?г?й у?д калдис
Арвм?, зарг?й?, ?взист дон.
Алы ?з?р цагъар л?ууыдис
Фантан?н й? фарсм? «нкъард?й.
Чызджы фенынм? б?ллыдис
Тади ц?сты раз й? уарзт?й.
Сау р?сугъд ?м бацыд иу бон,
Уым? цалд?р фарста радта:
«Чи д? ды, цы зн?м?н – хиуон,
Гъе, цы б?ст?й ?рхаудтай ард?м?»
Дзуры л?ппу у?д нылл?г?й:
«Азыр – Йемен?й, М?х?м?т.
Уарзы мах?й л?г ?ц?г?й,
У?д й? ф?схъус ис й? м?л?т».
Der Asra
T?glich ging die wundersch?ne
Sultanstochter auf und nieder
Um die Abendzeit am Springbrunn,
Wo die wei?en Wasser pl?tschern.
T?glich stand der junge Sklave
Um die Abendzeit am Springbrunn,
Wo die wei?en Wasser pl?tschern;
T?glich ward er bleich und bleicher.
Eines Abends trat die F?rstin
Auf ihn zu mit raschen Worten:
Deinen Namen will ich wissen,
Deine Heimat, deine Sippschaft!
Und der Sklave sprach: Ich hei?e
Mohamet, ich bin aus Yemen,
Und mein Stamm sind jene Asra,
Welche sterben, wenn sie lieben.
«Атлант д?н ?з, – ?намондты фыдд?р!..»
Атлант д?н ?з, – ?намондты фыдд?р!
Х?ссон ?з хъуам? сау з?ххы у?ззау сон.
Ысф?раз?н ц?м?н н?й, уый ф?разон,
К?д уым?й з?рд? атондз?н, у?дд?р.
О, хъал з?рд?! Д?хи б?ллиц куы уыд.
Д?у амонд?й ф?рныг у?вын ф?ндыд…
Ды дунейы фыдхъыгтыл кодтай зыд;
Рай, хъал з?рд?! Д? ф?ндиаг ?рцыд!
«Ich ungl?cksel’ger Atlas! Eine Welt…»
Ich ungl?cksel’ger Atlas! Eine Welt,
Die ganze Welt der Schmerzen, mu? ich tragen,
Ich trage Unertr?gliches, und brechen
Will mir das Herz im Leibe.
Du stolzes Herz! Du hast es ja gewollt!
Du wolltest gl?cklich sein, unendlich gl?cklich,
Oder unendlich elend, stolzes Herz,
Und jetzo bist du elend.
«?виппайды ац?уынц азт?…»
?виппайды ац?уынц азт?,
Ф?лт?рт? ивылынц м?рдт?м.
?рм?ст н?й ивгъуый?н м? уарзт?н,
?нусты м? риуы ц?рдз?н.
Б?рг? ма д? иу хатт куы фенин,
?рл?ууин м? зонгуытыл у?д.
М?лг?й? д?ум? дзур?г фестин:
«Мадам, ды— м? уарзон, м? з?д!»
«Die Jahre kommen und gehen…»
Die Jahre kommen und gehen,
Geschlechter steigen ins Grab,
Doch nimmer vergeht die Liebe,
Die ich im Herzen hab.
Nur einmal noch m?cht ich dich sehen,
Und sinken vor dir aufs Knie,
Und sterbend zu dir sprechen:
«Madam, ich liebe Sie!»
«?рд?г?хс?в. Уазал. ?мыр…»
?рд?г?хс?в. Уазал. ?мыр.
?ндзыг хъ?ды зилын ?з ныр.
Ф?сырдтон ?нафоны б?л?сты фын.
?нкъуыстой с? с?рт?, ?мб?рстой м? зын.
«Die Mitternacht war kalt und stumm…»
Die Mitternacht war kalt und stumm;
Ich irrte klagend im Wald herum,
Ich habe die B?um aus dem Schlaf ger?ttelt;
Sie haben mitleidig die K?pfe gesch?ttelt.
«?рдзы уаз з?лт? сынд?г…»
?рдзы уаз з?лт? сынд?г
З?рд?йы куы хизынц.
Зар?г уалдзыгон ц?рд?г
Айз?лд, к?мтты зилы.
Дидиндонм? ат?х цырд,
?рдз?н уым й? фидыц.
Уардим? ф?х?сс м? дзырд, —
З?рд? йыл н? ивын.
«Leise zieht durch mein Gem?t…»
Leise zieht durch mein Gem?t
Liebliches Gel?ute,
Klinge, kleines Fr?hlingslied,
Kling hinaus ins Weite.
Kling hinaus, bis an das Haus,
Wo die Blumen sprie?en.
Wenn du eine Rose schaust,
Sag, ich la? sie gr??en.
?хс?вы хъуыдыт?
Герман?й ипп?рд – уый м? зын,
?хс?в м? ц?ст н? к?ны цъынд.
К?сын ?м дзагъырдзаст?й, дард?й,
М? ц?ссыг нал уромын й?ард?й.
Ызгъорынц азт?, бон ц?уы!
К?мд?р м? ныййар?г к?уы.
Дыууад?с азы й? н? уынын;
Хъынцъым к?нын м? хъал, м? фыны.
М? сагъ?с бон?й-бон фыдд?р,
М? мады рухс ф?лгонц ныр д?р
М? ц?сты раз л?ууы, н? хизы.
Хуыцау, ды йын ф?у с?рхъызой!
Й? хъ?булы куыд уарзы мад, —
Й? цард ?н? м?н у ?над.
Фыссы м?м, у?д й? къух ?вдисы,
Й? з?рд? ад?рг? куыд риссы.
?дзух м? хъуыдыйы м? мад,
Ныр д?н дыууад?с азы дард, —
Ныййар?гим? не ст?м иум?…
Т?худы уый нылвас д? риум?!
Герман ?нусон у, хъ?ддых,
Тыхг?н?г ын н? к?ны тых.
Й? тулдз, й? сусхъ?дт?м та ног?й
Ц?удзын?н фид?нм? у?нгрог?й.
Фыдыз?хх?й к?й д?н ?з дард,
Н? уаин уый охыл ?нкъард,
Ф?л? м? мад… Н?у з?хх?н ницы,
З?рондм? та м?л?т ?мхиц у.
Н? з?хх?й раг?й д?н ?дд?,
Ф?цыд уым бир?т? м?рдт?м,
К?й уарзтон, уыдон?й… С? хъар?г,
С? мысын?й м? уд ?снар?г.
Куы с? ф?нымайын, – м? м?т
К?ны фыдд?р, хъыггагд?р у?д:
Цыма с? у?лм?рд ис м? риуы,
М? сау з?рд? ?ррайау ниуы.
Хуыцау?й бузныг! Бон ф?цъ?х,
Ныууарыд рухсы тынт?й з?гъ.
Ф?зынди ме ?фсин, бонау аив,
М? м?т й? ц?сты рухс?й айвылд
Nachtgedanken
Denk ich an Deutschland in der Nacht,
Dann bin ich um den Schlaf gebracht.
Ich kann nicht mehr die Augen schlie?en,
Und meine hei?en Tr?nen flie?en.
Die Jahre kommen und vergehn!
Seit ich die Mutter nicht gesehn,
Zw?lf Jahre sind schon hingegangen;
Es w?chst mein Sehnen und Verlangen.
Mein Sehnen und Verlangen w?chst,
Die alte Frau hat mich behext.
Ich denke immer an die alte,
Die alte Frau, die Gott erhalte!
Die alte Frau hat mich so lieb,
Und in den Briefen, die sie schrieb,
Seh ich, wie ihre Hand gezittert,
Wie tief das Mutterherz ersch?ttert.
Die Mutter liegt mir stets im Sinn.
Zw?lf lange Jahre flossen hin,
Zw?lf lange Jahre sind verflossen,
Seit ich sie nicht ans Herz geschlossen.
Deutschland hat ewigen Bestand,
Es ist ein kerngesundes Land;
Mit seinen Eichen, seinen Linden
Werd ich es immer wiederfinden.
Nach Deutschland lechzt ich nicht so sehr,
Wenn nicht die Mutter dorten w?r;
Das Vaterland wird nie verderben,
Jedoch die alte Frau kann sterben.
Seit ich das Land verlassen hab,
So viele sanken dort ins Grab,
Die ich geliebt – wenn ich sie z?hle,
So will verbluten meine Seele.
Und z?hlen mu? ich – Mit der Zahl
Schwillt immer h?her meine Qual,
Mir ist, als w?lzen sich die Leichen
Auf meine Brust – Gottlob! sie weichen!
Gottlob! durch meine Fenster bricht
Franz?sisch heitres Tageslicht;
Es kommt mein Weib, sch?n wie der Morgen,
Und l?chelt fort die deutschen Sorgen.
Гимн
Зынг кард д?н ?з ?м? ц?х?р арт.
?з кодтон рухс сымах ф?ндаг фыдтары, ?м? куы сцырын тох, х?цыдт?н у?д фыццаг р?нхъыты, раз?й.
М? алыварс ме ?мб?лтт? мард?й л?ууынц, ф?л? мах фест?м у?лахиз. Мах фест?м у?лахиз, ф?л? м? алыварс ме ?мб?лтт? з?ххыл ?дз?м?й хуыссынц. У?лахизы зарджыт?й мардмыс?н хъарджыт? хъуысы. Ф?л? н?й мах?н р?ст?г н? цин?н, н? – фыдох?н. Н?рынц та гуымс?гт?, ?сног та и х?ст…
Зынг кард – ?з ныр ?м? ц?х?р арт.
«… цирхъ-иу мын с?в?рут м? таб?тыл, уым?н ?м? ?з уыдт?н хъ?батыр салдат ад?ймагад с?рибарг?н?н х?сты».
Г. Гейне
Hymnus
Ich bin das Schwert, ich bin die Flamme.
Ich habe euch erleuchtet in der Dunkelheit, und als die Schlacht begann, focht ich voran, in der ersten Reihe.
Rund um mich her liegen die Leichen meiner Freunde, aber wir haben gesiegt. Wir haben gesiegt, aber rundumher liegen die Leichen meiner Freunde. In die jauchzenden Triumphges?nge t?nen die Chor?le der Totenfeier. Wir haben aber weder Zeit zur Freude noch zur Trauer. Aufs neue erklingen die Trommeten, es gilt neuen Kampf —
Ich bin das Schwert, ich bin die Flamme.
«…ein Schwert sollt ihr auf den Sarg legen; denn ich war ein braver Soldat im Befrei-ungskampf der Menschheit».
H. Heine
«Д? фыст?джы зын фарст?й…»
Д? фыст?джы зын фарст?й
Цы т?рсын к?ныс м?н?
Фыссыс, ды м?н н? уарзтай, —
Цы тыхсыс у?д, ц?м?н?
?хс?з сыфы, лыст?г фыст, —
Чысыл къух?н й? ф?д.
Д?рддыл фыссын – дз?гъ?л куыст,
Куы н? уал уарзай, у?д.
«Der Brief, den du geschrieben…»
Der Brief, den du geschrieben,
Er macht mich gar nicht bang;
Du willst mich nicht mehr lieben,
Aber dein Brief ist lang.
Zw?lf Seiten, eng und zierlich!
Ein kleines Manuskript!
Man schreibt nicht so ausf?hrlich,
Wenn man den Abschied gibt.
«Ды – дидинау х?рзаив, …»
Ды – дидинау х?рзаив, —
У?здан, р?сугъд, сыгъд?г.
?м? м? удм? катай
?рбахъуызы сынд?г.
Ф?з?гъын: райс й? зынт?, —
Уый уаз х?сыл нымай!
Хуыцау?й иу хорз курын, —
Ц?ст?й дын ма у?д хай!
«Du bist wie eine Blume…»
Du bist wie eine Blume,
So hold und sch?n und rein;
Ich schau dich an, und Wehmut
Schleicht mir ins Herz hinein.
Mir ist, als ob ich die H?nde
Aufs Haupt dir legen sollt,
Betend, da? Gott dich erhalte
So rein und sch?n und hold.
«Ды сомбон куы бауай м? бинойнаг…»
Ды сомбон куы бауай м? бинойнаг,
К?ндз?ни д?м алчи х?л?г,
Н? цард та уыдз?ни т?худиаг,
Х?сдз?ни дын амонд д? л?г.
Д?ум? ?з, д? т?рг?йтт?м, не стигъ д?н,
Уыдзын?н д? буст?м ф?лм?н.
?рм?ст мын куы не ?пп?лай ме стихт?й,
У?д дем? ц?ринаг н? д?н.
«Und bist du erst mein ehlich Weib…»
Und bist du erst mein ehlich Weib,
Dann bist du zu beneiden.
Dann lebst du in lauter Zeitvertreib,
In lauter Pl?sier und Freuden.
Und wenn du schiltst und wenn du tobst,
Ich werd es geduldig leiden;
Doch wenn du meine Verse nicht lobst,
La? ich mich von dir scheiden.
«Дыуу? уды куы к?нынц хиц?н…»
Дыуу? уды куы к?нынц хиц?н,
Иу инн?м? ратты й? къух.
Ц?ссыг – т?рккъ?вда —?вдис?г, —
З?рд?йы рухс ф?цух.
Н? калдтам мах ц?ссыгт?,
Н? кодтам ох ?м? ах.
Ц?ссыгт? ?м? хъынцъымт?
?р?ййафдзысты мах.
«Wenn zwei voneinander scheiden…»
Wenn zwei voneinander scheiden,
Конец ознакомительного фрагмента. Получить полную версию книги.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию (https://www.litres.ru/pages/biblio_book/?art=67215985) на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
Если текст книги отсутствует, перейдите по ссылке
Возможные причины отсутствия книги:
1. Книга снята с продаж по просьбе правообладателя
2. Книга ещё не поступила в продажу и пока недоступна для чтения